Do niezwykle ciekawych należą pocztówki – „bajarki”, które poukładane w serie np. 6, 9 lub więcej, opowiadały jakieś historyjki, których kolejne odcinki prezentowane były na poszczególnych egzemplarzach należących do kolekcji. Często były to historyjki o humorystycznym zabarwieniu. Nadawcy kupowali często całą serię i wysyłali kolejne sztuki do adresatów, aby ci mogli zebrać całość i umieścić w albumie. W złotej epoce karty pocztowej była to popularna zabawa, dzięki czemu dzisiaj, można niekiedy spotkać albumy wypełnione takimi seriami, które w stanie nienaruszonym przetrwały do naszych czasów. W Polsce pewnie rzadziej można spotkać takie przypadki, ale np. we Francji takich rodzynki wciąż jeszcze występują na aukcjach.
Poniższe pocztówki wydane zostały na początku XX wieku i należą do francuskiej serii kart pocztowych o intrygującym tytule Samobójstwo („Le Suicide”). Seria prezentuje w telegraficznym skrócie sposoby pożegnania się ze światem żywych, podając przykłady tradycyjnych, powszechnie znanych metod popełniania samobójstwa jak otrucie, powieszenie, utopienie, postrzelenie oraz wyższość nowoczesnej techniki w tym względzie nad tymi wymienionymi. Bohaterem krótkiej opowieści jest sponiewierany przez codzienność (zdradzony!) jegomość, któremu życie obrzydło i chciałby je sobie co prawda odebrać, ale decyzja o właściwym popełnieniu tego czynu nie może zostać podjęta nazbyt pochopnie. Dżentelmen jest wybredny, deliberuje nad rozmaitymi ewentualnościami, aż ostatecznie decyduje się na jedną z nich, najlepszą, bo szybką i skuteczną.
1. Samobójstwo. Zdradzony? Życie jest mi ciężarem …..
(samobójstwo 1)
2. Trucizna? To naprawdę brzydko pachnie.
(Samobójstwo 2)
3. Sznurek ? Wisząc, nie wygląda się zbyt ładnie
(samobójstwo 3)
4. Woda? Nigdy nie próbowałem
(samobójstwo 1)
5. Kulka? Czasem się pudłuje
(samobójstwo 5)
6. Ah! (Metro) …..szybko i pewnie
(samobójstwo 6)
Adresat pocztówek, który otrzymywał stopniowo, kolejne części tej układanki, na pewno musiał być zaskoczony, że prawdziwym bohaterem lub tematem jej nie jest ani smutny Pan w garniturze, ani przepis na skuteczną śmierć, a ….nowo otwarte we francuskiej stolicy Metro. Paryskie Metro zostało oddane do użytku w roku 1900 (w tym samym roku, kiedy miała miejsce Wystawa Światowa (l’Exposition universelle ) i było trzecim tego typu środkiem transportu w Europie, po metrze londyńskim i budapesztańskim. Autorzy projektu z wisielczym poczuciem humoru prezentują główne zalety nowoczesnego, paryskiego środka lokomocji – „szybko i pewnie” :). Kartki pocztowe zostały wprowadzone w obieg i skasowane trzy lata później, w 1904 roku.
Seria prezentowanych tu pocztówek francuskich może być zarazem przykładem wysublimowanej reklamy, której sposób działania wykorzystywany jest do dnia dzisiejszego (zaintrygowanie odbiorcy, wywołanie u niego emocji, które powodują, że aktywnie śledzi on kolejne sekwencje przekazu etc.) , jak i czarnego humoru, który na dawnych pocztówkach był nader powszednim zjawiskiem.
Skany kart pocztowych pochodzą z forum www.cparama.com